We onderscheiden kleuren door het herkennen van verschillende golflengten. Ook tonen en klanken worden onderscheiden, doordat we verschillende frequenties kunnen waarnemen. Door de ‘wet van het octaaf’ zijn bepaalde kleuren zonder meer onder te brengen bij bepaalde tonen, zoals je ook aan elke kleur uit het regenboogspectrum een bepaalde, daarmee analoge toon kunt toekennen. Elke toon van de twaalf trappen van de chromatische toonladder heeft zodoende een bepaalde kleur. De benaming ‘chromatische toonladder’ voor een toonladder is dus uitermate goed gekozen. ‘Chroma’ is het Grieks woord voor 'kleur'. De woorden kleurtoon en toonkleur geven duidelijk aan hoe nauw kleur en toon met elkaar zijn verbonden.
Horen is een integraal proces. We horen niet alleen met onze oren, maar ook met ons gehele lichaam. Waarneming is een resonantieverschijnsel. We trillen mee als we horen en zien. Vandaar dat onze complexe menselijke natuur niet alleen toon- en kleurtrilling is, maar dat tonen en kleuren die ook onvermijdelijk beïnvloeden. Aangezien toon en kleur ook uitingen zijn van energie, is het hele universum in al zijn verschijningsvormen pure toon- en lichttrilling. Waarom worden door muziek gevoelens opgewekt? Een mogelijkheid is dat het lichaam zelf wezenlijk muzikaal is, inclusief het DNA dat zorgt voor onze genen. Vergaand wetenschappelijk onderzoek heeft aan o.m. aan het licht gebracht dat bepaalde klassieke composities, genoteerd in een scheikundige notatie, delen van de daaruit voortkomende formule van het menselijk kankergen vertonen. Het lijkt er dus op dat zelfs kanker zijn eigen muziek heeft!
Gezond met klank!
